Rozdział 7: Smutno mi jakoś

Rozdział 7

*oczami Nialla*

-Łał. Ty na serio jesteś Polką. - powiedział Harry.
- Nie marsjaninką. Wiesz. - powiedziała Paula na co wszyscy się zaśmialiśmy.
Wszyscy byli pochłonięci rozmową ja natomiast wolałem pomyśleć trochę. Zastanawiam się dlaczego nie powiedziałem jej  pocałunku. Może boję siej jej reakcji ? A co jeśli nie uwierzy ? Pomyśli ,że jej coś wmawiam ? Kurde.. Dlaczego ja jestem takim idiotą i nie powiem jej co czuję do niej ?
- Halo! Niall Ziemia do ciebie ! - moje rozmyślania przerwał jej anielski głos.
- Co ? Tak jestem.
- Słuchałeś co do ciebie mówiłam ? - powiedziała.
- Tak.
- To co powiedziałam ? - kurde to leżę pomyślałem.
- ...
- Ładnie mnie słuchasz. Pytałam się czy nocujecie dzisiaj tutaj czy wracacie do ciebie. Bo jest już 3 w nocy.
- Nie wiem. Jak chcesz możemy zostać. - zaproponowałem.
- Jak dla mnie możecie zostać. - powiedziała uśmiechając się.
- Okej to jak śpimy ? - zapytał Liam kiedy wszyscy zdecydowaliśmy ,że idziemy spać.
- Jest mały problem. Was jest pięciu a łóżek jest tylko dwa. Jeden z was będzie musiał spać ze mną. - powiedziała zastanawiając się. W duchu cieszyłem się jak dziecko bo wiedziałem ,że chłopaki zrobią tak ,że będę z nią musiał spać. 
- Ja śpię z Harrym. - wydarł się Lou.
- Ja z Liamem. - powiedział Zayn.
- Czyli ja z tobą ? - zadałem pytanie retoryczne bo i tak znałem odpowiedź. Ona tylko się uśmiechnęła i kiwnęła głową na tak.
Wszyscy rozeszli się do swoich pokoi a ja leżałem u Pauli i czekałem na nią. Cały czas zastanawiam się czy jej nie powiedzieć o tym pocałunku. Na razie zostawię to na później. 
 - To co ,idziemy spać. - powiedziała wchodząc do pokoju. Podeszła i położyła się obok mnie. 
- Dobranoc słoneczko. - powiedziała i zamknęła oczy. Nie odpowiedziałem jej nic tylko pocałowałem ją w policzek. Mimo tego ,że w pokoju było ciemno widziałem jak się uśmiecha. 
Leżąc tak koło niej przyszła mi na myśl pewien plan ,który zamierzam zrealizować. 
- Paaaaaaula, śpisz ? - zapytałem przeciągając "a" w jej imieniu.
- Nie, powieki sobie oglądam. - odparła zaspana.
- Mogę się przytulić ? Smutno mi jakoś. - mówiłem z nadzieją w głosie.
- Jasne chodź tu. - odrzekła przysuwając się. Przytuliłem ją i w myślach powiedziałem udało się. Wtuleni w siebie zasnęliśmy. 
 

*Oczami Liama, rano (powiedzmy ,że rano ok.12)*

Obudziłem się chyba jako pierwszy. Zayn leżał rozwalony na całym łóżku więc wytrzymać z nim nie szło. Nie wiem jak Harry może z nim spać. Ale mniejsza o to. Teraz idę do kuchni napić się czegoś i zrobię śniadanie dla reszty bo wiem ,że i tak żadnemu z nich nie będzie się chciało robić. Gdy znajdowałem się już w pomieszczeniu wyjąłem potrzebne składniki do naleśników i jajecznicy. Przygotowałem wszystko i postawiłem na stole w jadalni. Szczerze to dopiero dziś się przyjrzałem pokojom i muszę przyznać ,że babcia Pauli miała świetny gust. Wszystko było urządzone w starym stylu z nutką nowoczesności. 

Wszystko zrobione to teraz idę obudzić wszystkich. Na początku zacząłem od Zayna później Louis i Harry a na końcu Niall i Paula. Gdy wszedłem do ich pokoju zastałem ich jak słodko spali wtuleni w siebie. Tak słodko razem wyglądali. Jestem tylko ciekawy dlaczego on jej nie powiedział o pocałunku i dlaczego ona zemdlała po tym jak się od siebie oderwali. Zrobiłem im szybko zdjęcie i zacząłem ich budzić. 

- Ej. Paula, Niall budźcie się. Śniadanie czeka na dole. - i wyszedłem. Nie chciałem przerywać im tej pięknej chwili.
Nie czekałem dłużej niż 15 minut a wszyscy znajdowali się już przy stole. Podczas posiłku mało kto coś mówił, każdy był zajęty jedzeniem. Ciszę przerwał telefon Pauli. Wstała i pobiegła szybko na górę. Z tamtąd słychać było tylko krzyk i pisk. Zdezorientowani wszyscy pobiegliśmy do niej.

*oczami Nialla*

Gdy usłyszałem krzyki z góry przestraszyłem się. Myślałem ,że coś się jej stało. Z chłopakami wbiegliśmy szybko do niej do pokoju a ona rozmawiała po polsku przez telefon. Gdy skończyła byłą cała zadowolona i cieszyła się z czegoś. 

- Co się stało ? Dlaczego krzyczałaś ? - zapytałem.

- Dziewczyny do mnie przyjeżdżają ! - spojrzałem na nią z miną typu 'wtf' bo nic nie rozumiałem. Nadal mówiła po polsku. 

- Możesz powiedzieć to tak abyśmy zrozumieli ? - głos zabrał Louis.

- Przepraszam. - powiedziała i posmutniała. 

- Ej. Nie smuć się.  - przytuliłem ją. Kolejny dobry powód żeby ją mieć blisko siebie. - Powiedz ,dlaczego tak krzyczałaś?

- Zaprosiłam wczoraj do mnie przyjaciółki i dzwoniły właśnie do mnie ,że mają samolot dziś o 16 i przylatują do mnie. - mówiła nadal trwając w uścisku. 

- To super. Mam nadzieję ,że je nam przedstawisz. - powiedziałem p[o tym jak wypuściłem ją z uścisku. 

- Oczywiście. Ale mam nadzieję ,że umiecie pierwszą pomoc. - zażartowała i zaczęła się śmiać. 

- Dlaczego ? - zapytał Harry.

- Bo jedna z nich ma straszną manie na waszym punkcie. Szczególnie na twoim. - powiedziała wskazując lokersa. Wszyscy się zaśmialiśmy. 

- Moja wina ,że jestem taki uroczy ? - powiedział Harold na co wszyscy śmialiśmy się jeszcze głośniej. - Dobra, obrażam się. Nie wierzycie w moją słodkość to sobie idę. - Powiedział i wyszedł z domu. 

- Dobra. My tez będziemy się zbierać. Chcesz pewnie jeszcze odpocząć zanim przyjaciółki przyjadą. - powiedziałem i zgodnie z chłopakami mimo jej zaprzeczeń opuściliśmy dom. 

___________________________________________________________________________

Wiem, wiem, wiem. Taki byle jaki i  nuuudny.

PRZEPRASZAM! Znów was zawiodłam. :c 

Jeśli mi się uda to postaram się wam dodać kolejny rozdział jutro. <33

Będę też się starać żeby kolejne były jeszcze dłuższe. 

Ren rozdział dedykuję Lusi. Kochana jako ,że masz 7 numer w dzienniku to proszę rozdział 7 dla cb. ;3

Chciałabym też podziękować za ponad 1 000 wyświetleń. DZIĘKUJĘ WAM ! <33 

Dziękuję również za 5 komentarzy pod poprzednim rozdziałem. <33 

To motywuje do dalszego pisania. :) 

KOLEJNY ROZDZIAŁ JUŻ W PIĄTEK (mejbi) LUB JAK BĘDZIE 8 KOMENTARZY POD TYM. 

Do napisania, Paula.

JESZCZE JEDNA SPRAWA, DROGIE ANONIMKI,

PROSZĘ PODPISUJCIE SIĘ CHOCIAŻ NAZWAMI Z TT.

DZIĘKUJĘ.